Χρησιμοποιώντας μια μηχανή καρτών διάτρησης όπως αυτή που φαίνεται στην παραπάνω εικόνα, τα δεδομένα μπορούν να εισαχθούν στην κάρτα με διάτρηση οπών σε κάθε στήλη για να αντιπροσωπεύουν έναν χαρακτήρα. Παρακάτω είναι ένα παράδειγμα μιας κάρτας διάτρησης.
Μόλις ολοκληρωθεί η ολοκλήρωση της κάρτας ή πατηθεί το πλήκτρο Επιστροφής, η κάρτα τεχνικά "αποθηκεύει" αυτές τις πληροφορίες. Επειδή κάθε κάρτα θα μπορούσε να κρατήσει τόσα πολλά δεδομένα μόνο αν γράψατε ένα πρόγραμμα χρησιμοποιώντας κάρτες διάτρησης (μία κάρτα για κάθε γραμμή κώδικα) θα είχατε μια στοίβα καρτών διάτρησης που έπρεπε να παραμείνει σε τάξη.
Για να φορτώσετε το πρόγραμμα ή να διαβάσετε τα δεδομένα της κάρτας διάτρησης, κάθε κάρτα εισάγεται σε έναν αναγνώστη καρτών διάτρησης που εισάγει τα δεδομένα από την κάρτα σε έναν υπολογιστή. Καθώς η κάρτα είναι τοποθετημένη, ο αναγνώστης καρτών διάτρησης ξεκινά στην αριστερή πάνω πλευρά της κάρτας και διαβάζει κάθετα ξεκινώντας από την κορυφή και κινώντας προς τα κάτω. Αφού ο αναγνώστης καρτών διαβάσει μια στήλη, μεταβαίνει στην επόμενη στήλη.
Πώς μπορεί ένας άνθρωπος να διαβάσει μια κάρτα γροθιά;
Οι περισσότερες από τις τελευταίες κάρτες διάτρησης που τυπώθηκαν στην κορυφή της κάρτας ό, τι περιείχε κάθε κάρτα. Έτσι, για αυτές τις κάρτες θα μπορούσατε να εξετάσετε την κορυφή της κάρτας για να δείτε τι αποθηκεύτηκε στην κάρτα. Αν παρατηρήθηκε κάποιο σφάλμα στην κάρτα, θα εκτυπωθεί ξανά. Εάν δεν έχουν εκτυπωθεί δεδομένα στην κορυφή της κάρτας, ο άνθρωπος θα πρέπει να γνωρίζει τον αριθμό που αντιπροσωπεύει και στη συνέχεια να μεταφράζει με μη αυτόματο τρόπο κάθε στήλη. Αν είστε εξοικειωμένοι με τους σύγχρονους υπολογιστές, αυτό θα ήταν παρόμοιο με το να γνωρίζουμε ότι οι δυαδικές 01101000 και 01101001 είναι ίσες με 104 και 105, οι οποίες σε ASCII βάζουν μαζί ξόρκια hi .
Ιστορία της κάρτας διάτρησης
Οι κάρτες διάτρησης είναι γνωστό ότι χρησιμοποιούνται ήδη από το 1725 για τον έλεγχο των υφασμάτινων αργαλειών. Για παράδειγμα, ο Joseph Marie Jacquard χρησιμοποίησε τις κάρτες γροθιάς για να δημιουργήσει ένα αυτοπροσωπογραφία υφασμένο στο μετάξι. Οι κάρτες χρησιμοποιήθηκαν αργότερα για να αποθηκεύσουν και να αναζητήσουν πληροφορίες το 1832 από τον Semen Korsakov. Αργότερα το 1890, ο Herman Hollerith ανέπτυξε μια μέθοδο για μηχανές για την καταγραφή και την αποθήκευση πληροφοριών σχετικά με τις κάρτες διάτρησης που θα χρησιμοποιηθούν για την απογραφή των ΗΠΑ. Αργότερα σχημάτισε την εταιρεία που γνωρίζουμε ως IBM.
Γιατί χρησιμοποιήθηκαν κάρτες διάτρησης;
Οι πρώτοι υπολογιστές δεν μπορούσαν να αποθηκεύουν αρχεία όπως οι υπολογιστές του σήμερα. Έτσι, αν θελήσατε να δημιουργήσετε ένα αρχείο δεδομένων ή ένα πρόγραμμα, ο μόνος τρόπος για να χρησιμοποιήσετε αυτά τα δεδομένα με άλλους υπολογιστές ήταν να χρησιμοποιήσετε μια κάρτα διάτρησης. Αφού δημιουργήθηκαν μαγνητικά μέσα και άρχισαν να γίνονται φθηνότερες κάρτες διάτρησης, σταμάτησαν να χρησιμοποιούνται.
Χρησιμοποιούνται κάρτες διάτρησης;
Οι κάρτες Punch ήταν η πρωταρχική μέθοδος αποθήκευσης και ανάκτησης δεδομένων στις αρχές της δεκαετίας του 1900 και άρχισαν να αντικαθίστανται από άλλες συσκευές αποθήκευσης τη δεκαετία του 1960 και σήμερα σπάνια χρησιμοποιούνται ή βρίσκονται.
Υπάρχουν συσκευές εισόδου κάρτας διάτρησης;
Όχι. Οι κάρτες από μόνες τους δεν είναι συσκευές εισόδου. Ωστόσο, ο αναγνώστης καρτών διάτρησης που διαβάζει την κάρτα διάτρησης θεωρείται συσκευή εισόδου επειδή λαμβάνει τα δεδομένα από την κάρτα και την αποστέλλει στον υπολογιστή.
Λογιστικό μηχάνημα, κάρτα, διάτρητη κάρτα, CHAD, όρους υλικού, συσκευή εισόδου, OMR, ταινία διάτρησης